Posterserie Palestina

Als ik mijn ogen sluit, zie ik de schokkende beelden uit Gaza. De oorlog die daar nu gaande is, is onmenselijk. Ik voel me machteloos en angstig wanneer ik naar dit conflict kijk en zie wat het doet met de verdeeldheid in ons land. Die verdeeldheid en de enorme hoeveelheid oorlogsgeweld die we zien, is reden voor mij om mijn pen op te pakken en aan het schrijven te gaan.

Ik ben een positieve meid, maar ook ik vind het moeilijk om naar oorlog te kijken en er een positieve blik op te werpen. Tot ik daar Fadi sprak, een van mijn bendeleden die in Palestina woont en daar probeert te overleven. Hij is onderdeel van de internationale Loesje-afdeling die daar nog steeds zit en actief is. “Hoe blijf je positief als alles om je heen zo ellendig en hard is?”, vroeg ik hem. Hij antwoordde: “Omdat het de enige optie is”. In al het verdriet, al de pijn en al het geweld ziet hij positief blijven als enige optie, want meegaan in de ellende; daar komen we niet mee vooruit. En met die gedachte ben ik gaan schrijven.

Deze posterserie gaat dus over de staat Palestina. Over de oorlog die daar is. Over de verdeeldheid waarin ons land zich bevindt. En over medemenselijkheid, want in essentie is dat waar het om draait. Sommige teksten zijn misschien harder dan dat je van mij gewend bent. Misschien schrik je daarvan, of vind je dat ik dit onderwerp niet had mogen aansnijden. Dan nodig ik je uit om eens in mijn archief te bladeren. Want ik mag dan meestal een vrolijke meid zijn, maar ik spreek mij ook al ruim veertig jaar uit tegen onrecht als ik het zie. En al in 1988 erkende ik Palestina als staat, dus waarom zou ik nu stil blijven? Als je het er niet mee eens bent, mag je dat gerust tegen me zeggen hoor, maar vergeet niet: “Zeggen wat je denkt, kan ook iets aardigs zijn“.