Dagboek van Loesje

Lief dagboek,

Dit jaar is het kabinet maar liefst twee keer gevallen. Goh, wat is ze onhandig hè? Geeft niks, vallen en gewoon weer opstaan! Zo hoort dat toch? Ja normaal gesproken wel, maar dit kabinet blijft natuurlijk nog even liggen. Nieuwe verkiezingen, verkennen, informeren, formeren… En dan langzaam eens een keertje opkrabbelen.

Ondertussen gaan mensen in de samenleving ook de godganse dag op hun plaat. Hup, open knie, een blauwe plek en weer een schaafwond erbij. Tenminste, zo voelt het soms, wanneer het lastig is om de boodschappen te betalen, je moet wachten op zorg of wanneer wetten die je vooruit hielpen worden teruggedraaid.

Gelukkig heb ik gezien dat deze mensen wel heel snel weer op hun benen staan om door te zetten. Of dat, als ze het zelf niet kunnen, anderen hun de hand reiken om ze omhoog te helpen. Schreeuwen voor degenen die niet gehoord worden.

Eén ding is zeker: het risico op vallen heeft ons niet bang gemaakt om met zijn allen de straat op te gaan. Als de politiek zo met zichzelf bezig is, dan verzorgen we elkaars wonden wel!