Dagboek van Loesje

Muziek, daar word ik al zolang ik me kan herinneren gelukkig van. Fluitend en neuriënd wandel ik door het leven.

Zodra ik een beetje geld heb gespaard, gaat dat meestal op aan live muziek: festivals, concerten, een klein bandje in een kroeg. Liever herinneringen dan spullen.

Als het zou kunnen, zou ik die ervaringen allemaal precies in mijn hoofd opslaan, zodat ik ze opnieuw en opnieuw kan herbeleven. Maar helaas kan ik met mijn mensenbrein niet álles onthouden. En dan komt er een voorwerp om de hoek kijken waar ik, ongewild, iets te afhankelijk van ben: mijn mobieltje.

Ik begin te filmen en voor ik het weet, sta ik het halve concert door mijn schermpje heen te bekijken. Dit moet erop, en dat moet erop, en hé, als ik even naar het podium kijk, zie ik het eigenlijk veel beter. En oh, ik begin eigenlijk ook wel kramp in mijn arm te krijgen… En kan de persoon achter mij het wel goed zien, of sta ik in de weg?

Wanneer mijn gedachten zo beginnen te ratelen, weet ik dat ik wel weer genoeg op beeld heb staan. Dan stop ik dat ding in mijn zak en ga ik lekker luisteren en genieten. In het moment, zoals dat hoort.